Ik las een vraag in een wetenschappelijk tijdschrift:
"Hoe kan het dat een touwtje in je zak in diverse knopen verstrikt raakt?" Kort samenvattend was het antwoord:"Beweging".
Beweging van de omgeving zorgt voor verstrengelingen van het individuele touwtje. Ongewild en ongecontroleerd. De beweging leidt naar een knoop, maar was niet bedoeld om die knoop te veroorzaken. Zo gebeurt dat ook in wezen op internet. Laten we
bijvoorbeeld concluderen dat het niet mijn keuze is om op elk platform met eenzelfde boodschap en met verwijzingen naar elkaar, te komen.
"Hoe kan het dat een touwtje in je zak in diverse knopen verstrikt raakt?" Kort samenvattend was het antwoord:"Beweging".
Beweging van de omgeving zorgt voor verstrengelingen van het individuele touwtje. Ongewild en ongecontroleerd. De beweging leidt naar een knoop, maar was niet bedoeld om die knoop te veroorzaken. Zo gebeurt dat ook in wezen op internet. Laten we
bijvoorbeeld concluderen dat het niet mijn keuze is om op elk platform met eenzelfde boodschap en met verwijzingen naar elkaar, te komen.
De bewegingen die op internet plaatsvinden zijn ontelbaar en soms gebundeld op platforms. Als ik mij houd aan het `touwtje` zou je dat kunnen zien als knopen. Niet gewild , maar ontstaan. En zoals veel ongewild veroozaakte knopen is daarom te verwachten dat er ook een wens is tot ontvlechting. Bedrijven springen om die reden ook in op off-line vormen van media zoals papered mailings. Ik heb ter ondersteuning van een verkoopproject voor Back-up Online-diensten een slogan geformuleerd en deze als ansichtkaart per post willen versturen.
De marketeer van het bedrijf waarmee ik samenwerkte voegde hierbij een prikkelende plaat. Deze vorm van communiceren spreekt mij aan. Je kunt het voelen, ruiken. Het wordt met aandacht aangeboden. Het is weliswaar de elevator naar on-line landingspagina´s en aanmeldpop-ups, maar de ontvanger zal zich niet geheel kunnen onthouden van de gedachte dat hij zijn aandacht geeft aan iets wat hem wijst op de afwezigheid van internet.
`The absence of internet` kun je misschien zien als de verovering van een stukje ontvlochten touw. Maar hoelang nog. Met de komst van wearable devices zal de scheidslijn vervagen en de off-line revolutie een stille dood sterven. Als we digitale informatie toevoegen aan elk plat vlak wat we zien en in elke ruimte waar we ons bevinden is de enige grens nog het aan- en uitknopje. Crossmediale Campagnes worden een soort splintermarketing die zorgen voor cognitieve resonantie. Ik kan niet voorzien hoe ons leven ingericht is over nu en 20 jaar. Doodeenvoudig omdat de impact van technische handvatten op ons leven groter is dan de keuze van het individu.
De vervlechting van off/on zorgt voor ongewilde, schier onoplosbare knopen. Laten we dus vooralsnog genieten van de laatste stukjes ontvlochten touw.
De marketeer van het bedrijf waarmee ik samenwerkte voegde hierbij een prikkelende plaat. Deze vorm van communiceren spreekt mij aan. Je kunt het voelen, ruiken. Het wordt met aandacht aangeboden. Het is weliswaar de elevator naar on-line landingspagina´s en aanmeldpop-ups, maar de ontvanger zal zich niet geheel kunnen onthouden van de gedachte dat hij zijn aandacht geeft aan iets wat hem wijst op de afwezigheid van internet.
`The absence of internet` kun je misschien zien als de verovering van een stukje ontvlochten touw. Maar hoelang nog. Met de komst van wearable devices zal de scheidslijn vervagen en de off-line revolutie een stille dood sterven. Als we digitale informatie toevoegen aan elk plat vlak wat we zien en in elke ruimte waar we ons bevinden is de enige grens nog het aan- en uitknopje. Crossmediale Campagnes worden een soort splintermarketing die zorgen voor cognitieve resonantie. Ik kan niet voorzien hoe ons leven ingericht is over nu en 20 jaar. Doodeenvoudig omdat de impact van technische handvatten op ons leven groter is dan de keuze van het individu.
De vervlechting van off/on zorgt voor ongewilde, schier onoplosbare knopen. Laten we dus vooralsnog genieten van de laatste stukjes ontvlochten touw.